ارتباط سلامت دهان و بیماری الزایمر

همه می‌دانیم ضعف رعایت بهداشت منجر به پوسیدگی دندان، بیماری لثه و بوی بد دهان می‌شود اما بسیاری از ما نمی‌دانیم عدم رعایت بهداشت دهان چه تأثیری بر سلامت بدن می‌گذارد. در اینجا به یکی از پیامدهای جدی عدم رعایت بهداشت دهان می پردازیم.

بیماری آلزایمر
دانشگاه نیویورک در سال 2010 پژوهشی منتشر کرد که نشان می‌داد بین بیماری آلزایمر و التهاب لثه ارتباط وجود دارد. این پژوهش بر اساس بازبینی داده‌ های به ‌دست‌ آمده از 20 سال تحقیق انجام شده است.

با این حال شرکت ‌کنندگان پژوهش دانشگاه نیویورک نسبتاً کم بودند. در این پژوهش داده‌ های به ‌دست ‌آمده از 152 شرکت ‌کننده زن و مرد که در پژوهش پزشکی، روان‌شناختی و سلامت دهان Glostrop Aging Study شرکت کرده بودند، مورد بررسی و آنالیز قرار گرفت. این پژوهش 20 سال شرکت‌ کننده‌ها را مورد بررسی قرار داده و در سال 1984 که شرکت ‌کننده‌ها به سن بالای 70 سال رسیدند به پایان رسید.
محققان با مقایسه عملکرد شناختی در سنین 50 تا 70 سال، دریافتند بیماری لثه با ضعف عملکرد شناختی در سن 70 سالگی ارتباط محکمی داشت.
آن دسته از شرکت‌ کنندگان این پژوهش که دچار التهاب لثه بودند، 9 برابر افراد دیگر در آزمون عملکرد شناختی نمرات پایین و ضعیف داشتند. در این پژوهش فاکتورهایی مانند چاقی، سیگار و از دست دادن دندان ( بدون ارتباط با التهاب لثه) در نظر گرفته شد اما باز هم ارتباط بین ضعف عملکرد شناختی مغز آنها و التهاب لثه محکم بود.
در سال 2013 پژوهشگران دانشگاه لنکشایر مرکزی انگلستان براساس یافته‌ های این پژوهش، نمونه مغز 10 فرد بیمار زنده مبتلا به آلزایمر را با نمونه مغز 10 فرد سالم مقایسه کردند. در این بررسی مشاهده شد باکتری Porphyromonas gingivalis در مغز افراد مبتلا به آلزایمر وجود دارد در حالی که در نمونه ‌های مغز افرادی که آلزایمر نداشتند وجود نداشت. نکته جالب توجه این است که این باکتری همان باکتری ای است که معمولاً در بیماری مزمن لثه دیده می‌شود.
این پژوهشگران مطالعه را در سال 2014 بر روی موش‌های آزمایشگاهی ادامه دادند که نتایج آن در Journal of Alzheimer's Disease به چاپ رسید. مؤلف این مقاله می‌گوید شواهد علمی کافی وجود دارد که تأیید می‌کند دو مورد از سه باکتری عامل بیماری لثه قادر هستند حرکت کنند و به همین علت می‌توانند خود را به بافت مغز برسانند. این باکتری‌ها ، به دو طریق اصلی می‌توانند از دهان به مغز برسند: یکی از این راه‌ها مستقیم بوده و خزیدن از طریق عصب هایی است که مغز را به ریشه ‌های دندان متصل می‌کند و راه دیگر انتقال غیر مستقیم آنها از طریق گردش خون می‌باشد. در افرادی که خونریزی لثه دارند، در هر مرتبه خونریزی لثه که معمولاً هنگام مسواک زدن یا نخ دندان کشیدن و یا حتی غذا خوردن اتفاق می‌افتد، باکتری‌های عامل عفونت لثه وارد گردش خون می‌شوند. باکتری P. gingivalis روش‌های خاصی برای اتصال به گلبول قرمز خون دارد و به جای این که در طحال از اتوبوس گلبول قرمز خون پیاده شود، همراه با آن به مغز سفر می‌کنند چرا که در آنجا ایستگاه بازرسی سیستم ایمنی وجود ندارد، بنابراین می‌تواند به راحتی گسترش پیدا کند. در افراد مسن تر، رگهای خونی بزرگ شده و نشت می کنند، در نتیجه باکتریها وارد بافتهای مغز می شوند.
مقالة منتشر شده در سال 2014 تأیید می‌کند هنگامی که این باکتری در دهان موش‌ها قرار داده شد، به محض ایجاد عفونت لثه راه خود به سمت مغز را پیدا کرد. پژوهشگران نتیجه‌ گیری کردند یافته‌ های اخیر نشان می‌دهد مواد شیمیایی که توسط سیستم ایمنی مغز در واکنش به وجود این باکتری آزاد می‌شود، ناخواسته به عصب های حوزه عملکرد شناختی و حافظه در مغز آسیب وارد می‌کند.

https://www.medicalnewstoday.com/articles/283649.php