از کجا بفهمیم کودک به درمان ارتودنسی نیاز دارد؟

بسیاری از والدین نگران کودکشان بوده و سؤال می‌کنند چگونه بفهمیم کودکمان به درمان ارتودنسی نیاز دارد. هنگامی که کودک به سن سه تا چهار سالگی می‌رسد به وضعیت دهان و دندان‌های او باید دقت داشته باشید. والدین برای پی بردن به علائم و نشانه‌ هایی که نیاز به درمان ارتودنسی در کودکان را نشان می دهند، باید سؤالات زیر را از خود بپرسند:
• آیا بیشتر مواقع دهان کودک باز است؟
• آیا کودک بیشتر از راه بینی تنفس می‌کند یا از راه دهان؟
• آیا کودک برای بستن لب‌های خود از عضلات چانه استفاده می‌کند؟
• آیا هنگام بلعیدن لب‌های او حرکت می‌کند؟
• آیا دندانهای جلویی بالایی کودک بر روی لب پایینی یا جلوتر از آن قرار می‌گیرد؟

در صورتی که پاسخ شما به هر یک از این پنج سؤال مثبت باشد، احتمالا کودک شما نیاز به درمان برای اصلاح دندان‌ها ، فکها و یا صورت دارد. در صورتی که فکر می کنید کودک به درمان زود هنگام ارتودنسی نیاز دارد حتماً او را به ارتودنتیست نشان دهید تا وضعیت رشد فک و صورت و دندانهایش بررسی شده و در صورت لزوم مداخله به موقع انجام شود.

علائم و نشانه های نیاز به درمان ارتودنسی در کودکان

1- باز ماندن لبها
در صورتی که فک و دندانها به درستی رشد کرده باشند، باید زبان در کف دهان قرار بگیرد. زبان نیروی پیش ران در رشد صحیح فک بالا و تمامی صورت محسوب می‌شود. تنها زمانی که لب‌ها بر روی یکدیگر قرار می‌گیرند، زبان در موقعیت درست خود در کف دهان قرار می‌گیرد و فک بالا در حد بهینه و به شکل درست رشد می‌کند تا فضای کافی برای رویش همه دندان‌های دائمی فراهم شود. در صورتی که دهان حتی به مقدار کمی باز بماند و لبها در حالت استراحت از هم جدا باشند زبان در حالت استراحت نمی ماند و در کف دهان قرار نمی‌گیرد. نتیجه آن باریک و کشیده شدن صورت، مسطح شدن گونه ‌ها، عقب‌ ماندگی چانه، لبخند لثه ای و باریک و کوچک شدن فکها (و عدم وجود فضای کافی برای رویش همه دندان‌های دائمی) خواهد بود .
همه کودکانی که در بیشتر مواقع لب‌هایشان از هم باز می‌ماند دچار نامناسب بودن رشد فکها و کجی دندان‌ها می‌شوند.

2- تنفس از راه دهان
بدن همه ما به شکلی طراحی شده که از راه بینی نفس بکشیم. تنفس از راه بینی باعث می‌شود هوای گرم و مرطوب و تصفیه شده وارد ریه ها شود. تنفس از راه دهان تأثیرات نامطلوب زیادی از جمله تاثیر بر رشد صورت، سلامت عمومی، عملکرد تحصیلی و رفتارهای کودک می‌گذارد. به علاوه تنفس از راه بینی در حالی که لب‌ها بسته هستند موقعیت خوبی برای قرارگیری زبان در حالت استراحت در کف دهان ایجاد می‌نماید که در تنفس از راه دهان ممکن نیست. در کودکی که از راه دهان نفس می‌کشد فک بالا از طرف زبان پشتیبانی دریافت نمی‌کند چرا که زبان در موقعیت درستی قرار ندارد بنابراین فک بالا کوچک و باریک می‌شود.
اغلب کودکانی که از راه دهان نفس می‌کشند، دچار مشکل اوپن بایت جلوی دهان می‌شوند. اوپن بایت به وضعیتی گفته می‌شود که در آن هنگام بسته‌ بودن فکها و در حالی ‌که دندانهای عقبی بر یکدیگر جفت شده اند، دندانهای جلویی بالایی و پایینی به هم نمی‌رسند و بین آن‌ها فاصله وجود دارد. علت آن این است که زبان در هر مرتبه بلع، دندان‌ها را به جلو می‌راند. به این عادت، فشار زبان گفته می‌شود.

3- کودک با استفاده از عضلات چانه، لبهایش را می بندد
از کودک خود بخواهید لب‌های خود را ببندد. به آرامی انگشت خود را بر روی چانة کودک بگذارید. اگر احساس می‌کنید هنگام بستن لب‌ها عضلات چانه اش که در زیر انگشت شما است سفت و منقبض شده، به این معنی است که کودک از عضلات چانه برای بستن لب‌ها استفاده می‌کند (شکل زیر) . در این صورت کودک معمولاً لب‌هایش باز می‌مانند.

4- هنگام بلعیدن لب کودک حرکت می‌کند
هنگامی که کودک چیزی را قورت می‌دهد نباید لب‌های او حرکت کنند. به خاطر داشته باشید که نیروی کمی ( 1.7 گرم) برای حرکت دادن دندان‌ها لازم است. لب پایین می‌تواند 300 گرم نیرو اعمال نماید و زبان می‌تواند 500 گرم نیرو وارد کند. حرکت لب‌ها در هنگام بلعیدن می‌تواند باعث رانده شدن دندان‌ها و خارج شدن آنها از راستای خود شود.

5- دندانهای جلویی بالایی بر روی لب پایین قرار می‌گیرند
در صورتی که دندانهای جلویی بالایی بر روی لب پایین و یا جلوتر از آن قرار می‌گیرد، هر مرتبه که کودک لقمه ای می بلعد لب مکیده می شود. این الگوی بلع اشتباه، منجر به ایجاد شکل دندان‌ خرگوشی می‌شود.

http://www.earlyorthodontics.com/five-signs-your-child-may-need-early-orthodontic-treatment/